Δυστυχώς, ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας αξιόλογος δάσκαλος που υπηρέτησε στο μονοθέσιο σχολείο του Μάρκου και άφησε το εκπαιδευτικό και κοινωνικό του στίγμα έφυγε από την ζωή! Αυτό είναι το φαινόμενο – ζωή! Έτσι γίνεται αδιακρίτως, πάντοτε! Ο άνθρωπος Γιώργος Γκάνιος δεν είναι πια μαζί μας.
Απεβίωσε στις 31.12.2021 πλήρης ημερών, ο άνθρωπος με την πλούσια θετική ενέργεια που χαιρόταν να την μοιράζει. Ο μαχητής της ζωής ο σεμνός αειθαλής δάσκαλος! Άφησε στο πέρασμά του πλούσια εκπαιδευτική και κοινωνική δράση, ως μάχιμος εκπαιδευτικός σε πολλά σχολεία και ως επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης.
Διατέλεσε πρόεδρος στην κοινότητα Ριζών Τεγέας στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ήταν δραστήριο μέλος του Τεγεατικού Συνδέσμου, της εκκλησιαστικής επιτροπής στην Παλαιά Επισκοπή Τεγέας και Γραμματέας στον Ερυθρό Σταυρό Τρίπολης. Η εξόδιος ακολουθία έγινε την Κυριακή στις 2 Ιανουαρίου του2022 [12 το μεσημέρι] στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Ριζών Τεγέας. Το πέρασμά του από το υπερήφανο χωριό μας από το 1957 έως 1960 ήταν προσφορά μορφωτική, ήταν πόλος σύνθεσης και ενότητας των κατοίκων.
Ήταν φως στο σκοτάδι. Κατά την τριετή παραμονή του στου Μάρκου, όλοι έχουν να θυμούνται την καλοσύνη του, την εργατικότητά του ,την προθυμία του να ενημερώνει τους Μαρκιώτες για πολλά θέματα όπως της γεωργικής ανάπτυξης και ιδιαίτερα της δεντροκαλλιέργειας στην οποία η περιοχή της Τεγέας ήταν τότε πρωτοπόρος. Λάτρεψε του Μάρκου και δέθηκε κοινωνικά με τους κατοίκους του, βάφτισε τον Γιώργο Τσερώνη, γιο της αείμνηστης Μαρίας Ρούτουλα και τον Κωσταντίνο Διαμαντόπουλο του Ιωάννη που διαμένει στη Αμερική.
Εκτός της διάπλασης και της μόρφωσης των παιδιών που ήταν και η κύρια κατά τον νόμο αποστολή του, συμβούλευε τους γονείς των παιδιών να μην εφαρμόζουν το δόγμα της παιδαγωγικής « όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος», που ήταν η κυρίαρχη κρατούσα αντίληψη στα δύσκολα χρόνια μετά τον εμφύλιο.
Η συμβολή του στην χάραξη του δρόμου από του Μάρκου προς την εγκαταλειμμένη Ιερά Μονή Φιλοσόφου ήταν καταλυτική. Πώς έγινε αυτό; Το 1963 θα γίνονταν εκδηλώσεις για τα 1000 χρόνια από την ίδρυσή της πιο ιστορικής και παλαιάς μονής της Αρκαδίας, της Μονής Φιλοσόφου. Για τον λόγο αυτό έπρεπε να διανοιχτεί δρόμος μέχρι την Φιλοσόφου. Στην νομαρχία Αρκαδίας το 1960 γίνονταν συζητήσεις για την διάνοιξη δρόμου προς την Φιλοσόφου. Υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να ακούσουν ότι θα περάσει ο δρόμος από του Μάρκου, για τους οποίους ήταν «κόκκινο πανί».
Οι παράγοντες που ήταν στα πράγματα προωθούσαν την άποψη ότι ο δρόμος πρέπει να περάσει από το Παλιοχώρι, παρά το γεγονός ότι η ωφελιμότερη οικονομικά λύση ήταν δια μέσου του Μάρκου. Με επιμονή του δάσκαλου Γκάνιου Γεωργίου, που λάτρευε του Μάρκου, προς τον πατέρα του Σωτήρη, ο οποίος ήταν αγρονόμος της Νομαρχίας, πέτυχαν την επίσκεψη του κουμπάρου τους Γιάννη Βουτσινά , διευθυντή των τεχνικών υπηρεσιών, στου Μάρκου και από εκεί στη Φιλοσόφου με ημιονηγούς τον Τάσο Τσερώνη και τον Γιάννη Διαμαντόπουλο. Το αποτέλεσμα ήταν να πειστούν οι υπηρεσιακοί παράγοντες στην Νομαρχία ότι ο δρόμος πρέπει να είναι προέκταση εκείνου από του Μάρκου. Οι άνθρωποι και τα γεγονότα έρχονται και παρέρχονται!
Κάποια από αυτά μένουν όρθια μέσα στο χρόνο αθάνατα για να μας θυμίζουν το μεγαλείο των ανθρώπων. Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του αείμνηστου δάσκαλου που είχε του Μάρκου ως ιδιαίτερη πατρίδα και στα βαφτιστήρια του Γιώργο Τσερώνη και Κωσταντίνο Διαμαντόπουλο.
Να πάρουν τα χρόνια σου και την πνευματική διαύγεια που είχες μέχρι το τέλος.
Ας κρατήσουμε όσοι σε γνωρίσαμε το μεγαλείο της προσφοράς σου και να μας παραδειγματίζει.
Γειά σου δάσκαλε!
Ρωμανός Ιωάννης Μαθηματικός Δ.Ε.